maandag 3 oktober 2016

Such is life: Life is what you make it


Er zijn van die ochtenden… Dat je wakker wordt en nog steeds moe bent. Je kleuterdochter chagrijnig is (for no special reason) en jij dat als moeder uiteraard moet ontgelden. Dat manlief voor de tienduizendste keer z’n ontbijtmeuk laat staan in de kamer. Nou, dat dus. Goedemorgen deze morgen! Nu ben ik niet zo’n piepert dus zet ik de knop vrij vlot en gemakkelijk weer om. Ook als ‘de rest’ niet meewerkt.

Want omgaan met de dagelijkse strubbelingen hoort ook bij de kunst van (het) leven toch? Ook al voelt het soms meer als overleven. En echt, ik hou van die gasten - mijn twee huisgenoten. Met heel mijn hart. Maar soms wil ik ze best wel eens ouderwets achter het behang plakken. Gelukkig zie ik de eerder genoemde toestanden (ook die van mijzelf trouwens) meestal als een uitdaging. Zodat ik er uiteindelijk vaak om kan lachen.

Nu lach ik graag. Wie niet zou je zeggen? En er gaat wat mij betreft niets boven een spontaan geluksmoment. Zo eentje die je een glimlach van oor tot oor geeft. Zomaar. Uit het niets.

Zo fietste ik gisterochtend heel vroeg, met de slaap nog in de ogen, van dorp naar stad. Genietend van de opkomende zon die haar prachtige ochtendlicht over de Friese weilanden scheen, werd ik langzaam wakker. En terwijl ik met een grote glimlach om me heen keek, zag ik rechts van mij een prachtig natuurfenomeen. Een voorzichtig palet aan kleuren dat zich tijdens mijn fietstocht aarzelend transformeerde tot een perfecte regenboog. Toen ik op mijn bestemming aankwam was ik niet alleen klaarwakker, maar ook zo blij. En dankbaar. Dat ik hier ben. En kan en mag genieten van dit soort klein geluk.

Genoeg gemijmer en gezwijmel. Terug naar zo’n ochtend als vandaag. Dan denk ik weer even aan die regenboog (of iets anders waar ik heel blij van word, zoals het lieve snoetje van mijn dochter - zie foto) en ben ik er weer. Hier en nu. Want... nieuwe dag, nieuwe kansen!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten