woensdag 4 oktober 2017

En het is zo stil in mij...


"Groei, geniet, geef, lach, leef, straal en wees jezelf. Altijd." Het is zo'n beetje het levensmotto van Agnes de Vries van Centrum de Spiegel. Al jaren geeft zij yoga- en meditatielessen maar ook muziek- en dansworkshops voor zowel kinderen als volwassenen. Bij Agnes gaat alles heel gemoedelijk. Geen moeilijk gedoe. Heel relaxt. Alles kan, alles mag. Of beter gezegd: niets moet. Open-minded en tegelijk nuchter. En daar hou ik van.

Op avontuur met mezelf
Kort geleden besloot Agnes haar vaste (eigen) praktijk na vijftien vaarwel te zeggen. Op naar een nieuw avontuur. Eén van haar diepste wensen was het organiseren van een yoga- en meditatieweekend. Dat werd Genieten & Verstillen. En het moest zo zijn want al heel lang wilde ik eens 'in retraite' gaan. Maar het kwam er tot op heden niet van. Waarom niet? Angst? Want ojee, je moet dagen lang stil zijn, stil zitten, compleet offline zijn etc. Allemaal aannames die zich in mijn bolle kop hadden genesteld. Door Agnes (want ik kende haar al een beetje), durfde ik het aan. En dus ging ook ik op avontuur: met mezelf!


Unieke locatie bij het wad
Een heel weekend lang de tijd en ruimte om tot rust te komen. Verstillen maar vooral ook genieten. Met als insteek: dichterbij jezelf te komen. En waar kan dat beter dan in een voormalig gebedshuis. De Kraak van Van Dam  is tegenwoordig een luxe logeeradres en nu is het voor drie dagen en twee nachten mijn stekkie. Het oude dorpskerkje in Oosterbierum ademt precies die sfeer uit die ik verwachtte van deze retraite. Sereen en toch ook knus. Bijna huiselijk maar dan zonder de 'drukte' van thuis. "Het is hier echt stil", aldus één van de deelnemers. En zo is het.

Stil is het ook in nabije omgeving. We zitten zo ongeveer in ‘the middle of nowhere’, in het noordwesten van Friesland, vlakbij de waddenkust. Nog een trigger voor mij om me aan te melden voor dit weekend. Ik kijk dan ook enorm uit naar de stiltewandeling die we gaan maken, Ook al ben ik een paar wandelschoenen vergeten mee te nemen...


Only vegan food
Ook de inwendige mens wordt niet vergeten. Niet onbelangrijk voor een foodie zoals ik. Agnes vroeg 'professioneel' thuiskok en fervent taartenbakster Jenneke van Jenneke's Kitchen om ons te verwennen. And so she did! En hoe tof en perfect passend bij een yoga- en meditatieretraite: alles was vegan. Van de courgette- en rode kool-quiches, de parel couscous-salade en de verse smoothies tot aan het bananenbrood, de granola en limoen-kokos cheesecake. En echt, het was verrassend lekker. (Niet voor niets besloot ik na dit weekend mee te doen aan de Vegan Challenge.) Clean food, clean body, clean mind.


Ik kan wél stil zitten!
Na het vegan ontbijt met onder andere heerlijke overnight oats “dalen we af naar de diepte in onszelf”, zoals Agnes het prachtig omschrijft. We doen een yogasessie bestaande uit ademhalingsoefeningen en sluiten af met een zitmeditatie. Allemaal ter voorbereiding op de lange wandeling die we daarna gaan maken. Agnes geeft aan dat deze meditatie een open einde heeft. Wat zoveel betekent als dat je zelf 'moet' voelen wanneer je klaar bent met mediteren. Verrassend genoeg (en dat is vooral m'n eigen bevinding) blijf ik als één van de laatsten zitten. Ik kan het dus wel, lang stil zitten. Hoewel dat niet de insteek is hier. Juist niet. Net als bij yoga gaat het vooral om dichtbij jezelf blijven. "Kijk naar wat jij nodig hebt", aldus Agnes. Oh en trouwens, in mijn hoofd was het verre van stil hoor. Dat vereist nog wel wat meer oefening.


Uren wandelen in stilte
Via de kloostertuin in het dorp lopen we door de polder richting waddendijk. Omdat het een stiltewandeling is, zonder ik me een beetje af van de rest van de groep. Puur uit zelfbescherming. Om te voorkomen dat ik tijdens het wandelen toch dingen met de anderen ga delen. Al is het maar door te fluisteren of te wijzen. Ik wil echt proberen stil te worden. Agnes geeft ons de tip om bijvoorbeeld te focussen op de natuur, daar zoveel mogelijk van te genieten. Zodat je beter op jezelf kunt afstemmen. Hoewel ze bij iedere oefening die we dit weekend doen, benadrukt: "Niks moet, niks hoeft. Alles is goed."

Het is een wandeling van zo'n 12 km maar daar merk ik weinig van. Onderweg laat ik mijn zintuigen prikkelen door wat de natuur maar ook andere omgevingsgeluiden mij brengen, De tijd vliegt voorbij. Onze zelfgemaakte lunchpakketjes eten we achter de dijk, met uitzicht op het wad en mijn geliefde Terschelling. Ik droom even weg... Heel even is het echt stil in mijn hoofd. We lopen verder en zijn halverwege de middag terug bij De Kraak van Van Dam. Het is lummeltijd. Kortom: lekker hangen, mandala's tekenen maar bovenal luieren. En dat alles nog steeds zoveel mogelijk in stilte.


Koken met Jenneke
Wanneer de kookworkshop van Jenneke eind van de middag begint, ben ik vijf hele uren stil geweest. Vijf uren! Ik. Niet praten. Not a word. Echt helemaal stil. En gek genoeg viel het fysieke aspect daarvan me niet zwaar. Het was bijna een verademing. Je beleeft alles zo anders, zo intens. Het ware verstillen, dat is pas moeilijk. Als die gedachten daarboven nou ook eens een pauze namen...

Uiteraard gaan we geheel in stijl vegan koken. Jenneke heeft een mooi menu voor ons bedacht met gerechten als wortel-gembersoep, shirazi-salade en brownie batter pie. Ze zet ons in groepjes van drie aan de slag en hoewel het wat dringen is in het keukentje van De Kraak, hangt er een prettige sfeer. Het eten is wederom heerlijk. We zijn dan ook best een beetje trots dat we zelf zo lekker én vegan hebben gekookt. We sluiten de dag af met een klankmeditatie in de St. Joriskerk hier om de hoek. Een relaxte manier om in ietwat hoger sferen en in mijn geval dromenland, te komen.

 
Hellup, we gaan mantra's zingen
Op de laatste dag beginnen we met alweer een rijk gevulde veganistische ontbijttafel. Nadat al dit lekkers wat gezakt is, doen we een lichte yogasessie. Daarna is er ruimte om nog even lekker te lummelen. Of om de mandala's die we eerder hebben getekend, door Agnes te laten 'lezen'. Ik ben heel benieuwd en vind het best wel spannend maar durf het aan. Het geeft mij nog wat extra inzichten over wie ik ben en vooral wie ik wil zijn. En dat bovenop alles wat dit weekend mij tot nu toe al heeft gebracht.

Na de lunch volgt de slotsessie. We gaan mantra’s zingen. Hellup! En ja hoor, Agnes spreekt mij (naast een aantal andere deelnemers overigens) aan om te proberen echt mee te doen. Doodeng. Ik heb echt nul zangtalent en daarnaast... nou ja, need I say more? Goed. We gaan dus zingen. Gelukkig blijkt iedereen mee te doen. Tot mijn eigen verbazing zing ik uit volle borst (niet heel luid hoor) mee met de verschillende mantra's die we zingen. Ik raak in een soort vervoering en dat voelt eigenlijk stiekem best wel goed. Een vreemde en tegelijk mooie gewaarwording. En ook, we zijn eventjes helemaal één met de hele groep.


De stem van je hart
Wat mij na alle sessies en oefeningen bijblijft is dit 'advies' van Agnes: "Luister naar de stem van je hart." Dat klinkt misschien wat zweverig maar het is eigenlijk heel simpel. Het gaat om balans. In geven en ontvangen. Hoe is jouw balans en, hoe wil je dat deze is? Waar voel jij je goed bij? Dit retraite weekend is een mooie, laagdrempelige manier om daar achter te komen. Zie het als een soort detox voor lichaam en geest. Een moment om op adem te komen. En misschien, heel misschien, krijg je hierdoor ook (weer) meer focus op wat echt belangrijk is. Voor jou.

Ik moet de overtuiging die ik voorafgaand aan dit weekend had, inmiddels ook een beetje bijstellen. “Ik ben hier niet om vrienden te maken, behalve met mezelf.” Nu denk ik: best wel bijzonder om in deze hoedanigheid heel even elkaars leven aan te raken. Eventjes verbinding te maken. Om daarna weer ieders eigen weg te gaan.


Het is goed zo…
Na de mantrasessie sluit Agnes de retraite af met een paar persoonlijke dankwoorden. Daarna volgt haast ieder van ons haar voorbeeld. Ik sla over. Het is goed zo. Is dit dan wat 'verstild zijn' is? Niet de behoefte hebben om dat wat je denkt, voelt en ervaart (continu) te moeten of willen delen. Wat fijn. Wat een rust. Al is het maar voor even...

Hieronder een fotografische impressie van het weekend. Met dank aan Thérèse Rijken Fotografie voor de prachtige beelden.










 















 



4 opmerkingen:

  1. Het weekend heb je heel mooi beschreven, Femke! Wat ik bijzonder vond (en vind) was de intense verbinding onderling. Waarschijnlijk door het stil-zijn...?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. We waren voor heel eventjes inderdaad even heel erg in verbinding. Dat was bijzonder. Net als dat je elkaar daarna ook weer 'loslaat'. Hoewel dat niet betekent dat onze paden elkaar niet meer zullen kruisen. Zeker die van ons ;)

      Verwijderen
  2. Moai Femke, krij (ek) wer sin om op retrête te gean. Leuk om noch in gedicht fan in âld-kollega te sjen op de foto :).

    groetnisse,
    Mettje

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Gewoan dwaan ;) Kinst by Centrum De Spiegel ek in kear meidwaan oan in Genieten & Verstillen (stilte)dei. Der is wer ien op 9 desimber!

      Verwijderen