Chocoladebrownie

Eigenlijk is het overbodig om het woord chocolade voor brownie te zetten. Wist ik ook niet hoor maar een klassieke brownie heeft als hoofdingrediënt chocolade dus tja, klinkt best logisch. Andere kenmerken: compact (kloenk!) en soms wat kleverig (fudgy). Vreemd trouwens dat ik nog nooit een echte brownie heb gemaakt. Ik, de vrouw die haar Tony's verstopt voor manlief, paniekerig word als 'het bruine goud' op is, en een dochter van vier heeft die inmiddels ook verslaafd is.

Ik maakte ooit wel eens een 'nepbrownie'. Zo eentje uit een pakje. Maar heb je eenmaal een versgebakken chocobrownie gegeten, there's no way back. En dus was het hoog tijd om zelf een brownie te maken. Of eigenlijk brownies, want ik maakte gelijk voor een heel weeshuis. Hè, wat vervelend.

Nu dan. Het recept. Niks niet zelf bedacht, gewoon eerlijk gestolen. Maar het is wel echt een 'winner' deze. My oh my. En ik ben natuurlijk verre van objectief maar ik heb van tenminste twee onafhankelijke (ahum) personen gehoord dat mijn... correctie, deze brownie niet te versmaden is. Just saying. Oh en niks geen goed zoet dit keer. Gewoon hard core suiker en choco.

Wat je nodig hebt
- brownie taartvorm, rechthoekige ovenschaal of bakplaat
- 50 gram bloem
- 50 gram cacao
- 180 gram roomboter
- 180 gram pure chocolade
- 200 gram witte chocolade
- 250 gram witte basterdsuiker
- 50 ml verse slagroom
- 3 eieren
- mespuntje zout

Hoe je het maakt

• Verwarm de oven voor op 180 ºC
• Doe boter, slagroom, pure chocolade en een mespuntje zout in een steelpan. Zet deze op een laag pitje. Roer zachtjes tot alles gesmolten is. Zorg ervoor dat het een glad geheel wordt. Laat het daarna even afkoelen.
• Mix de eieren en suiker in ongeveer drie minuten romig. Dit kan met een handmixer.
• Voeg de bloem en cacao toe en mix kort door elkaar met je mixer. Gebruik je een elektrische mixer, zet deze dan op de laagste stand.
• Spatel het chocolademengsel door het mengsel.
• Hak de witte chocolade in stukjes en spatel door het beslag.
• Bedek je brownievorm, bakplaat of ovenschaal met een laagje bakpapier. Zo kun je de brownie straks makkelijker uit de vorm tillen.
  
• Giet het beslag in de vorm, schaal of op de bakplaat.
• Laat de brownie in ongeveer 35 minuten gaar worden.
• Tip: snijd de brownie pas aan wanneer deze helemaal is afgekoeld. (Ja, dat kostte mij ook wat geduld. Maar het is 't waard.) Bewaar de brownie in de koelkast. Zo blijft 'ie van binnen ook lekker zacht.

Such is life: Op gevoel

Het einde van een jaar is altijd een mooi moment om terug te blikken. Of om vooruit te kijken. Goede voornemens te maken enzo. Maar eigenlijk past dat niet zo in mijn nieuwe (ahum) filosofie van in het moment leven. Want als je dat doet, telt alleen vandaag. Toch heb ook ik de behoefte om zo nu en dan stil te staan bij wat geweest is. Wat extra aandacht te geven aan hoogte- en dieptepunten.

Want die waren er dit afgelopen jaar wel. Poehee. Van groot geluk tot groot verdriet en alles daar tussenin. En eigenlijk allemaal net zo bijzonder. Ook wanneer het echt heel erg pijn deed. Want als er dan toch iets te leren viel... Iets heel verdrietigs kan je echt sterker maken. En in mijn geval nog dankbaarder. Het klinkt wat cliché, soft zelfs. Maar voor mij geldt echt: what doesn’t kill you, makes you stronger.

En dus gingen we verder.

Verder met ons leven. Een leven vol rijkdom (en dan niet in de geldelijke zin van het woord, en ach, wie is er ooit echt gelukkig geworden van geld alleen?), lieve vrienden en familie. Vol sociale contacten waar ik in verdrietige maar zeker ook in vrolijke tijden heel veel aan heb gehad. (Bedankt allemaal!) En met sociaal bedoel ik niet de social media. Hoewel ook daar iedereen lief voor me was hoor. Ik merk alleen dat ik meer en meer behoefte heb aan elkaar echt zien en spreken. Face to face, in plaats van Facebook.

Laat dat dan mijn goede voornemen voor 2017 zijn: echt contact maken en hebben.

In het verleden werd ik wel eens opgeslokt of negatief beïnvloed door alle ‘ruis’ om mij heen. En laat ik hier heel duidelijk over zijn. Eigen schuld dikke bult. Nobody to blame but myself. Dat liet ik zelf gebeuren. Ik durf nu te zeggen dat ik daarvan heb geleerd en dat ik er beter mee om kan gaan. Ik kijk nog steeds (ja, bij anderen dus), deel zo nu en dan dingen, zowel persoonlijk als zakelijk. Maar gedoseerd. En ja, hierin heb ik pieken en dalen. Ik ben ook maar eens mens. Geen robot.

Eigenlijk heb ik nog een goed voornemen: op mijn eigen gevoel (blijven) vertrouwen. Dat heeft me zelden in de steek gelaten. En ik kan het iedereen aanraden. Ga regelmatig bij jezelf te rade. Wat wil ik? En word ik blij van wat ik doe? Sorry. Daar ga ik weer met m’n zelfhulp-advies. Terwijl ik ook maar wat aanrommel... Ik doe dat alleen zoveel mogelijk op gevoel. En dat voelt meestal goed. Dus... Here’s to you: doe wat goed voelt!